یک هفته ای هست که قرصمو شروع کردم 

بعد از کلی مقاومت و خوددرگیری و سرزنش همسر بابت به این حال افتادنم ، بالاخره تسلیم شدم .. 

بخاطر دخترک ، بخاطر خودم ..

چون دیدم هرچی عقب بندازم و بگم خوب میشم خوب میشم نمیشه ..

چون دیدم همون تکنیکهای مدی تیشن هم برای خوب شدن انگیزه میخواد که ذهن باور کنه و من ندارمش .. 

اینطوری شد که شروع کردم ..

به این هدف که به محض درمان کم کم قطعش کنم.. 

هم دکترم ، هم مشاور گفتن که اعتیاد آور و وابسته کننده نیست این دارو .. توی سرچ هامم دیدم بقیه همینو میگن و میشه بعد از خوب شدن براحتی گذاشتش کنار .. 

خداروشکر مثل سری قبل اذیت نشدم .  

کیفیت خوابهامم بهتر شده .. 

قبلشم خوابم بد نبود ولی کیفیت نداشت .. و ذهنم بیدار بود توی خواب .. 

ولی حالا بشدت قبل ذهنم بیدار نیست و کمی آرومتره .. 

یکمم بی حوصلگیهام کمتر شده .. ینی پرحرفی های دخترکو بهتر میتونم تحمل کنم .. گرچه خسته میشم همچنان و ترجیح میدم سرش جای دیگه گرم باشه ولی خب وقتی که بیاد سمتم هم کمتر کلافه میشم و حوصله بیشتری برای شنیدن حرفاش دارم .. 

در مورد کار هم دارم به نتایجی میرسم ..خدا کنه بتونم خودمو زودتر جمع و جور کنم و برای شروع حرکت کنم .. 

توکل بخدا .. 

تا ببینم چی پیش میاد و چه خواهد شد ..